sakla beni!

ben kayboldum, sen bul beni! adını anmam yasak sen sor beni! ne iznim var, ne cesaretim, kolum kanadım kırık, sen sar beni!

 

 

 

kayboldum.. bul beni...

ne işim var senin olmadığın şehirlerde benim? yoruldum şiirler arası yolculuklardan, hiçbirinin sana gitmediğini bildiğim…

 

sen güzel uyu

 

haberin yokk..

 

beni boşver de

 baharı getiren gülüşünü de alıp gidiyorsun.. beni boş ver hadi, çiçekler açmayacak bozkırda, ağaçlar yapraksız mı kalsın?

dön ne olur?!.

 

kaç ! ma

 gün 24 saat, bir saat bilmem kaç saniye,. nefes alma sebebi kaç günde bir, bir saniye görmek seni,. bir ömür.. şimdi kaç saniye geçecek seni görmek için yalnız bir saniye, sen say, kaç ömür boşa gidecek, bir kere yaşadım diyebilmem için?

 

 

sen kimm

 

nevruz

yağ hadi durma lan kar! es, kes, acıt canımız ayaz,.. şimdi gelse ne olur, neye yarar bahar? aşk yok! umut yok…

 

 

unutmuşsundur belki de..

sevmezsin soğuğu, üşümüşsündür çok, kuruyan, çatlayan  eline bakıp, "sen tutsan geçerdi" dedin mi hiç? bana demezsin de, sen hiç bir şey demiyorsun bana zaten, kendine, içinden, sessizce?? diğer elinin içine koyup sardın mı elini? benim elimmiş gibi...

ama nası bi özlemek?

kaç zamandır görmediğinden, sesini duymadığından,  saçını koklamadığından, sarmadığından, sarılmadığından, değilmiş lan özlemek?!

zamanlardan mesafelerden değilmiş, yollardan yıllardan değilmiş! karşındayken tam, yanındayken hem, o kuğu gibi süzülürken bozkırın ortasında ve sen çaresiz ve hayretle ve hayranlıkla izlerken; burnunun direğinde bi sızı, gözünden akamayan bi damlaymış lan özlemek…

içinde kopan fırtına, borana rağmen donakalmakmış, kalakalmakmış, susakalmakmış be özlemek…

 

 

cânım celâleddîn'e nazîre

sanma ki sana âşık oldum..?

benim adım aşk! seni buldum..

şimdi sen gidiyorsun ya benden başkalarında beni aramaya …gitme diyemiyorum sana.. beni unutursan aşkı unutursun, benden gidersen aşktan gidersin diyemiyorum. diyemiyorum incitirler seni, kanadını kırarlar senin diyemiyorum. gülüşünü, bakışını, ışığını çalarlar diyemiyorum.  sen damlasın ben okyanus, senin evin, sonsuz sığınağın benim diyemiyorum da sen çöllere meylediyorsun! diyemiyorum yağdığın yerde yanarsın, damladığın her yerde sen buharlaşır, kaybolursun…

diyemiyorum!! bunları sana söyleyemiyorum…

mi?

GİTTİN..

Mİ SAHİDEN? HANİ EN SON BAKMADAN GEÇİP GİTTİN DE, GİTMEK İSTEDİĞİNİ DE BİLİYORUM ZATEN.. AMA SEN GİDEBİLDİN Mİ?

SAHİDEN…

şükür..

 

acıtıyorsun.. olsun, hallederim ben. ama sen üzülme.  biliyor musun sana kızmaya çalıştım bugün (beceremedim) seni üzüyorsun diye…

 

sana git diyemem, demem, gitme diyemiyorum; hiç gelmedin ki? “gel gizli gizli” demiştim. aklına düşmesi bile ne güzeldi de sen gelebilemedin. olsun. peki öyle olsun. tenin, kokun, tadın dimağımda kalsın. kaçamak kısacık bir kavuşmada gözlerin gözlerimde parlasın. gözlerimi kapatıp derin bir nefes alayım, kokunu duyar gibi değil sadece gözlerinin pırıltısını içime çeker gibi, o anı aklıma kazır gibi. telaşlı ve ürkek kaçırdığın bir bakışın için ben bin kafiye yazayım, her başını eğerek sakladığın gülümsemen için bin satır..

izin vermedin!

sesini, sözünü sakındın, yetmedi gülümsemeni, uzaktan bir bakışını,.. acıttın, ama çokk acıttın da… ama ahh o son bakışın.? yapmayaydın be imkânSIZIM. bakmadın diye üzülmek neyse de bana “öyle” bakmayaydın!!  inan içimde bi ben öldü! 

ve ne saçma ama ben o ölen ben’in yasını bile tutamıyorum. öldüren senken hem de ya sen üzülürsen diye dertleniyorum. bilmiyorum, bilemiyorum ne yapacağımı ne yapmayacağımı, imkânsız bir bilmeceye attın beni çözemiyorum, çıkamıyorum..

aklım hep sende! akılsızlığım ondan…

 

HABERİN YOK

SENİN GÖZLERİN DOLDU DİYE, SADECE İKİ SANİYE, GÖZYAŞLARIMLA DOLDURDUM ARAMIZDAKİ AÇILMAZ YOLLARI, KAPANMAZ YILLARI BEN .. HABERİN YOK Dİ Mİ?

 

sormuş mu?

 

 

imkânSIZIM

“yeni bi isim verdim sana…”

https://www.youtube.com/watch?v=HO_6CQgtdng

 

ben oyalarım geceyi

 

hadi yağ! hadi yak!!

 yağmurtanem

gamlı yazan

o kadar yalnızım, o kadar çirkin hemen her şey etrafımda.? kısacık seni görsem, su gibi arı güzelliğinde arınsam, temizlensem, kaçak kaçak bir bakışınla ben de kendimi güzel görsem…

diye aradım durdum. bulamadım.

bulmamalı, aramamalıyım belki, seni dünyanın bütün çirkinliklerinden koruyamam da kendimden bari korumalıyım belki de ?

ne güzel şey be hayalin bile??

 

yağmayacaksın..

yağsan keşke! bir tek benim üzerime. sırılsıklam olsam, kimse bilmese. kışın ortasında hem, yanacağımı bile bile..  yağ sen ! gizli gizli….

 

 

menekşeleri kokluyorum

menekşeler kokmaz biliyorum.

hiç okumadığım ahmedarif’in sözlerini yazarken, ya da 5bin yıl önce egede bi delinin şiirlerini tekrarlarken, 10bin yıl önce asyada bi şamanın rüyasını görüyorum, sonra hiç dinlemediğim türküleri söylerken buluveriyorum kendimi..

ne şimdiden, ne gelecekten, lan hangi geçmişten,.. ve ne de “ben” den bahsetmek şimdi?

ahmaklık!

 

serden serzenenler...

 

uyu yorum

 

Eli, Eli, lama sabaktani?”

bu çağın peygamberi yok çünkü olamaz. KONUŞMUYORSUN ARTIK BİZİMLE. biliyorsun göndersen de görevlendirsen de, bırak iman etmeyi, peşine düşmeyi, can vermeyi; dönüp kimse bakmaz. yokluk zamanlarını aşan insan türü bokluk zamanlarına ulaşacağını bilse yine aynı yoldan mı giderdi? most probabably evet. iyi de niye? hamurunu çamurunu neyden kardın  da bu yaratık böyle? hikmetinden sual olunmaz? oh ne âlâ!! e aşığa da kelepçe vurulmaz. ben soruyorum ya hu?? bir ve bütün olan senken, bütün güç sende iken.. nasıl izin verdin bu çirkinliğe? NEDEN??

gel(e)miyorsun da gizli

 

hane?

 

 

naz makamı

 

öyle..