gerisi var uzun uzun.
çok uzun.. aklımda satırlar değil sayfalar, kalın kalın ciltler dönüyor.
dönüyor aklım, dönüyor başım, dönüyorum. dönüp dolaşıp.. ,
amaaan ben hep aynı
yere varıyorum. yediğim dayaklar, yediğim tekmeler, yumruklar, acıyorum..
ama yazamayacak kadar da yılgın, o kadar da yorgunum...
uzun cümleler
kuruyorum, çok uzun zamandır. kimsenin okumadığı, dinlemediği anlamadığı.
vazgeç dediler. kısa,
basit cümleler istediler, herkesler anlasın.
vaz geçtim.
okunmak, dinlenmek,
anlaşılmayı beklemekten...
hiç bir amaç için hiç
bir sebebi ya da beklentisi olmadan, hepsi hepsi köpekk gibi bir yalnızlıktan,
yazmaktan, çizmekten söylemekten, başka çaresi olmayanlar...
gençlik geçiyor,
güzellik, güç gidiyor, gidiyor insanlar hatta. hepsine katlanılır da,
vakti geldiğinde, ne
olur Allah'ım, aklımı ve onurumu almadan önce al canımı!
