1 Ocak 2010 Cuma

2010


zaman falan..
09 EYLÜL 2009 ÇARŞAMBA

ben de böyle yordum tamamböceğinin sonunda.

ne güzel bir aydınlanmadır aslında semihin hiçbir satır eklemeyecek hiçbir satırı değiştirmeyecek ruh halinde olmasının, erdemli bir hareket olmaktan başka, aslında hiçbirşey isteyebilemediğini farkettiği an. itiraf edermi kendine? bahaneler mi bulur yoksa. aslında koyar insana başta ama anlayınca... o zaman herşey ne kadar kolay, istifayı basıvermek, daha fazla sevilebilmek, yukarıdan bakabilmek küstahça belki biraz.semih artık ne kadar sağlamdır ne kadar rahattır; semih artık yoktur çünkü, olmamayı yaşamak, kaybolmayı bilmek, kaybolabilmek kaç kişinin harcı. kaç kişi inanılmaz kadar gerçek bir düş görür? kaçı uyanabilir sonra.? şikayet etmeden aklını tutup kafatasında, sırıtarak kelle tadında kaç kişi sabredebilir ki buna.?
ne kadar büyülü ne kadar muhteşem olması gerektiğine inanmıştık aslında. ne kadar zorlu nekadar karışık yollar vardı önümüzde, ne dertler beklerdi bizi kimler çözecekti allahım bu problemleri...?
ama sen olmayınca.. olmamayı yaşayınca.. kaybolunca bir gece uykunda, aynada yada yazdıklarındaki yansımanda...
"hepsi hepsi hayat nasıl olsa..."

01 OCAK 2010 CUMA