bir yârmış, bir yokmuş...

 

ben'i(n/m) tasarımı(m)

ben”in tasarımı benim tasarımım olmalı. başkalarına bırakamam bunu. başkalarının olurum o zaman, başkaları olurum o
zaman, ben olamam.

ve ben yeni yeni farkediyorum ki, ben dediğin elinin uzandığı, topladığın parçaları birleştirerek inşa ettiğin aslında. gözünün gördüğü, aklının bildiği..

yalnızken eksik hissetmen de o yüzden. toplayacak, biriktirecek, ekleyecek, birleştirecek parçalara uzanamadığından, uzak kaldığından..

o yüzden canım ben, nerede olduğuna dikkat et. ne gördüğüne, de duyduğuna, neye dokunduğuna neyden öğrendiğine..

dikkatle, özenle seç.

gerektiğinde kaç.

 

comfortably dumb?

 

yakın zamana kadar, 

uzak bir gelecekte kendimi temiz, beyaz, aydınlık ama küçük bir odanın penceresinden ağaçlara ve gökyüzüne bakarken hayal ederdim. aklın zİncirlerinden kurtulmuş, sessiz, kimsesiz, sakin. kalabalıktan uzak, tanrıya yakın..

beklemediğim kadar kısa sürede tımarhaneye döndü tüm dünya!

herkes kendini başkası zannediyor, hiç kimse kendi değil, kendinde değil. her yerde sanrılar. herkes çırılçıplak, herkes herkesi görüyor, kimse görünmüyor! her yerden çığlıklar! yanyana gelen rastgele kelimeler anlamlı cümleler kuramıyor? ne anlıyor, ne anlatabiliyor, ne biliyor.. bile isteye kendine ve başkalarına zarar veriyor insanlar. 

benim beklediğim delirmek değil bu.

delirmek bu kadar boktan bi şey olamaz! 

SİZE NE OLDU?