söz ehli olmadan göz ehli olunmaz!

kalemin ne kadar kıvrak olsa,

kelâmında kerem yoksa,

.. kemâle ulaşılmaz.

persona non grata..? e istenmediğim yerde durmayayım madem…

20 yıllık ankara kuşatmam sonrası seferden dönüyorum. ilk gençliğimde başladığım, şimdi gençliğimin sonlarında nasıl geçtiğini anlamadığım bu sürede pek çok kalelerini fethettim, çoklarının kalplerine girdim çıktım. kırdığım döktüğüm de oldu, durulduğum da, vurulduğum da. gün geldi malından mülkünden vazgeçip, dergâh bildiğim okullarının önünde bekledim, açılır mı kapılar diye… kilit üstüne kilit vuruldu. ve ne acaiptir en ağır yenilgiler de girmediğim kavgalarda oldu. bir süre diretsem de geri çekildim. hatta hatları geri çekmeyi abartıp kısa bir süre gaziantep’te konakladım yanımda binlerce ben’den mütevellit ordum ile. biraz güç toplayıp, eskileri sarmak yerine yeni yaralara sarınıp döndükten sonra ankara’da geçen üç yıl bana fethedeceğim tek şehrin kendi aklımın diyârı olduğunu öğretti. hicretten dönmek en başa dönmekti sanki; hira’ya! aklım sonu görünmez bir mağara. kapandım yatağa, kapandım kendime, o zaman anladım, nerede olduğundan önemlisi ne olmak istediğini bilmekti. şimdi ben’in peşine düşmekte yeni bir yol göründü eski topraklarıma. yeniden yola düşmek gerekti..

ne garip; memleket şimdi gurbet,. öyle ya doğduğum yer değil de o güzele sarıldığım şehirlere dedim ben memleket. dahası bir aklı ev bildim. şimdi evsiz, barksız, memleketsiz, şehirsiz ve şiirsizim.

ve tüy kadar hafifim. uçmaya en yakın halimdeyim. yoldayım, yol bende. zannetmiyorum yokluğum fark edilsin ama soran olursa; ben’deyim…

şimdi tutamıyorum ya içimde sözlerimi?!

söylüyorum, sözlüyorum ulu orta,

tutamadığım sözlerden!

KİM OLDUĞUNU SORUYORLAR KÜÇÜĞÜM?

KOCA KOCA LAFLAR EDİYORUM  YA,

BİLMİYORLAR,

küçücüğüm!!

25 yıl önce kendimi aradığım o odada uyudum iki gece.

kütüphane, masa, sedir yerinde yok. oda yerinde ama ben odamı bulamadım aynı evde. ben evimi bulamadım. aynı adamım da ben

aradığımı bulamadım..

04.12.2019 meram, konya.

olur da?

benden sonra okunmasın yazdıklarım!

ben yokken bana ne? bana şimdi lazımsınız!

ruhunuz, kalbiniz, aklınız.

olmaz ya?

hatırlarsınız, uğrarsınız. mezarıma rakı dökmeyin!

adıma içilmesin tek duble dahi, ben yokken bana ne?!

şimdi karşımda yoktunuz.

kadehimi boş masaya vurdurdunuz!

eskişehir şerhi

gözüm gibi bakıyorum yalnızlığıma.

sözümün önünden ayırmıyorum.

gözlerden sakınıyorum da,

şehir şiir gezdiriyorum.

şimdi ben her şehirde daha yalnızım.

en eski şehir'den dahi eskidir..

yalnızlığım.

sazın niceliği,

sözün inceliği kadar..

her ne ise bağımlılığın, onun etkisi altında yaptıkların, ettiklerin gördüğün-verdiğin zararlar, veremediğin kararlar, kaybettiklerin... saymakla bitmeyen bu kadar çok şeyden daha çok acıtanı,

yoksunluk.!

her ne ise bağımlılığın, ondan uzak olduğunda çektiğin acı, terlemeler, titremeler, kramplar, çığlıklar... vücudundaki her bir hücrenin sende olmak istememesi.

ona gitmek için.

aklının, ruhunun parrça parça seni terketmesi. canlı canlı organlarının kopartılması sanki. hiç bitmeyecek gibi..

yoksun...

bişeyler oluyor. çok da kontrolümde değil pek de umrum. oluyor ama uzun zamandır ilk defa bişeyler. uzun zamandır hiçbir şey olmamasından daha kötü ne olabilir ki? hiç geçmemesi gereken uzun bir zamanın nasıl geçtiğine şaşıyorum. çocukluğumdan beri sevmem kışı. bilmem kaçıncı kış geliyor. hiç sevmedim üşümeyi. öyle ya "büyümek hep üşümekti"! büyümek bile geçti, 

hiç sevmedim yaşlanmayı

karşılaşmak-kaçmak?

öyle zannettiğin gibi kolay değil kaçmak. korkakça evet. ama korkakların becereceği iş değil. yükten, yükümlülükten, acılardan, sorulardan, sorumluluklardan kurtaran, konforlu, rahat hiç değil. aksine daha yorucu, bezdiren, yıpratıcı zorr...

ve bi o kadar aptalca! hem vazgeçebileceğin bişey de değil kolay kolay, becerebileceğin bir şey de. belki kaçınca, kaybolamayacaksan, kaybedeceksin. zaten kazanmadıkların değil üstelik, hiç girmediğin kavgalar, hiç bilmediğin tekmeler, tokatlar,.

kaybolmadıkça;

kaybedecekesin..

senin olanları. ve dahi sen'i...

inan ki karşılaşacağın her ne ise kaçmaktan daha zor değil. hele kaybolmak?

çoğunlukla mümkün değil!!

ben her sabah kızıl mor turuncu bi acı ile uyanıyorum!

gökyüzüm acıyor doktor!?

göğü göğsüme sığdıramıyorum...

kasım? sesi, tadı, kokusu??

hiç kimse için hiç bir anlamı yokken.. saççma bir cümle aslında, sen yokken, sana söylenen.. duysan;

ahh nasıl parlardı kocaman gözlerin. hiç kimse için hiç bir şey söylemeden!

yarım gülüşün,

uzun bir iç çekişin,

azıcık sıkıp ellerimi, ellerimdeki yumuk ellerinle...

kasım, sesin, tadın, kokun!!

yoksun...

yine kasım.

yine her kasım olduğu gibi,

bir öncekinden daha yalnızım.

daha da anlatmam derdimi,

derdim değil; ne derler,

değmezler!

güzelim güz'e sonbahar diyenler...

yine kasım,

bu sefer kasım 
adım gibi bildiğim, 

sevdiğim, yalnızlığımlayım!

adına aldanma,

tek bahar var sana!

tek yaz, tek güz, tek kış.

ilk bahar ağaçlar için, yeniden yeşersin.

sen bi yaprak gibi,

sararıp,

düşüp,

çürüyeceksin.

ilkbahar aslında son kez baharmış,

sonra,

son yaz, son güz, son kış..

her bahar yeniden yeşeren çınarsın sanıyorsun da,

ömür aslında,

sararıp dökülen, çürüyüp giden

bir yaprak kadarmış..

gelenlerin-gidenlerin kalb-i salihlere ettiğini,

sahillere etmedi gel-gitler...

ne anlıyorsun sabaha kadar ateşe bakmaktan diye sordu. cevap veremeden daha, 

"kim bilir neren yanıyor, kim bilir neleri yakıyorsun, nedir derdin? yak yak bitiremediğin??"

 cevap veremedim daha..

 lan ben neyse de, anamı üzmeyeydiniz...

kırk kere söyleyince olmuyormuş işte. kırk yıl sonra bile olmayabiliyormuş. olmadı lan!

olamadım...

sözlerime gözler arıyorum.

gözde olmak için değil be,

sözde olmasın diye...

sözlerime gözler arıyorum.

sözlesin başka gözlere...

sözlerime gözler arıyorum.

gözü gibi bakacak gözlerime,.

    "ne güzeldi di mi gözleri ? böyle kocaman kocaman!"

azarlanmış. tokatlanmış. ağzını açamamış, tek kelime edememiş bir çocuğun öfkesini bilir misin? gözleri? akmasın diye yer çekimi ile kavga ettiği damlaların parlattığı dolu dolu, alev alev gözlerine baktın mı hiç? ne yaptığın ya da yapmadığın o kadar önemsizdir ki; çaresizken...

olur da karşılaşırsan o çocukla, ağlama onun yerine, koyverme. hatta sarılma bile.

güçlü ol! de.

sadece şimdi bu çaresizlik anında değil. aslında ne hakikat ne hikmet ile yolları kesişmeyen, umursamanın gerekmediği ve dâhi kaçmanın kerâmet olduğu günlük gündelik sığ işlerden bari birinde, bir yerde güçlü ol! geri kalan eziyetlerden kaçabilmek, sahih meziyetlere varabilmek için; güçlü ol. siktir gitt! diyebilmek için yeri geldiğinde. bir yerde, bir şeyde.,

güçlü ol!

cayır cayır yanıyor

bir öfke

alev alev içimde

bir nefret

sadece beni yakıyor..

kaç daha

yine sabah oldu,

hiç bir şey olmadan.

sadece bitsin diye harcanan günler yığıldı, aylara, yıllara...

yanlış!

daha yanlış olan düzeltmek için kılını bile kıpırdatmamak.

yalnız!

daha yalnız olan uzanmamak, dokunmamak hayata

sarı sayfalar.

iyi ki varlar.

yıllarca sayfa, yollarca mesafe

gerisinde kalmışım yaşamın,

yarısını bile yaşamamışım,

şimdi şaşırdığım yaşımın..

ayyyyy hiçç göstermiosuoon?? 

yo baya gösteriyorum tam da kırk gösteriyorum 40'ı güzel gösteriyorum:P 

ben ne üzülcem 40 sevinsin!

olan hep çocuklara oluyor, ölen hep çocuklar oluyor..

nasıl lanetli bir miras ki bu topraklar çocuk canlara doymuyor??

had

bu ne kıymet bilmezlik;

yâr yaralanır mı?

bu nasıl hâd bilmezlik;

yâr ayrı yaradan ayrı mı???

nazire, cibran, yeryüzü tanrıları.

KAN!  tanrıların yakıtı kan!

ve her kan döktüğünde insan,

alevlenir asılsız sanrıları,

daha da büyür, gürler, parlar,

kendi yarattığı tanrıları...

incitiyorsunuz aşkı?!

ne yaparsanız karışmam da ,

ne olur

adnı anmayın!!

incitiyorsunuz..

inciniyorum...

bakma

ben gecelerdir,

gelmiyorum,

günlerdir, aylardır

rüyalarına..

seneler..

sen yine, sen niye girdin rüyama?

gelmeyeceksin

bilirim,

bana bunu yapma!

ne yaparsan yap

ne olur?!

kimseye bakma öyle!

benim kalsın,

sen değilse,

kocaman ışık gözlerin

de  değilse de

bi bakışın hani,

o bakışın bana kalsın!

ne olur?!

lan ben rakı içsem ne yazar?

her yudumum

her susuzluğum,

bitmez, tükenmez uykusuzluğum

anason kadar,

vahdet kokar!

gerçeğin peşine düşersen, hakîkat! hikmet peşinde isen; açılır yollar, kapılar, haneler, hanlar, yürekler..

varmayı değil de yolculuğu, yolu, yorulmayı, kırılmayı, kızmayı bazen, çokça azarlanmayı, tekme tokat yemeyi, yemeden içmeden kesilmeyi göze aldıysan..

âşık olmaktan vazgeçmiş isen, aşk olmak, ışık olmak, ışk olmak peşindeysen..

şikâyet etme daha köpek gbi bi yalnızlıktan!

yaradan, yaralanır mı?!

işini dükkânında, paranı kasanda, çocuklarını kucağında,eşini yanında tut! ama kalp O'na ait. kalbini doldurma, "O" ve O'na ait olandan başkalarıyla..

kıskançtır "O"

 kimi O'ndan çok seversen alır, koparır senden..

O ki seni senden çok seven. sana değil O'na ait canını yakma pahasına. ateş ile yanmak değil cehennem. dedikleri... cezaların en büyüğü canın, cânının yanması. ve sen her canını yaktığında, incitirsin, acıtırsın defalarca fazla can'ın sahibini.

...

neden bilmem gözleri geldi aklıma, sözleri çınladı kulağımda... hatta ondan çok sonra o olmasa da, gözleri başka ışık, kendi başka âşık birinden yine duymuştum bi bahar, bi bayram günü,.

gülümsedi..

"dünya aşk üstüne kurulu" dedi baba...

sahi hangisi hangisi idi. sahi? hangisinin gözleri ne renkti?..

sonra sonra babamdan dinledim. dinlediğim, duyduğum her şeyi anında unutum, anları, anıları hatırlamaz oldum. ben unuttum diye benden gitmedi dinlediklerim, duyduklarım, okuduklarım, hatta kendi yazdıklarım, kendi sözlerim.;

tutamadıklarım..

ne kaldıysa benden geri ve ne olacak isem;

duyduklarım,dinlediklerim, uyduklarım, izlediklerim, sözlerim, sözlediklerim.. toplamı benim. benim artık onlar.. benim olanlarla beni anlatabilirim artık, enn önce de bana. benden başka benden ziyâde, bana ait olduğunu sandığım can'ımın sahibine...

daha da isyan etmem artık canımı yaktı diye ona. ben kendi can'ıma bu kadar uzakken ve ben böyle yanarken, yanmayı böyle hak ederken, cân'ı yakan aslında ben iken...

o can'ımın asıl sahibine nasıl isyan edeyim? nasıl kızayım? asıl acının asıl yanmanın ne olduğunu o yaşarken; ben yüzünden.!

siz tövbelerinizi gene kendinizi kurtarmak için edin. ben O'nun olan bende emânet can'ımı yaktığım için özür dilerim. siz bir cehennem hayalini kurun ve yanmaktan kaçın. ben. O'nu yaktığım için af dileyeyim...

08.05.2019 çayyolu, ankara.

bu ne kıymet bilmezlik; yaradan, yaralanır mı?!

kapı

geldiler, 

geçtiler, 

vazgeçtiler benden..

sarı sayfaları severdin,

ne güzel severdin,

sayfalarca, sana saçmalamalarımı?

ayrı ayrı koklardın,

tek tek her satırı.

tütün sarısı sesimle,

bi tütsü kokusu eşliğinde..

sesimi, sözümü, kokumu aldın gittin...

öksüz kaldı satırlar,

soldu sarı sayfalar,

şimdi

bomboş defterlere

"sarı"lıyorum...

30.04.2019 çayyolu, ankara.

İLK ÇOCUK ÖLDÜĞÜNDE KOPMUŞ OLMALI KIYAMET,

CEHENNEM BU DÜNYA, BU YAŞADIĞIMIZ EZİYET...

Alaz Tan Atakan

Hoşgeldin, Alaz Tan Atakan !

Anlarım biraz kelimelerden, kâfiyelerden, afili sözler etmişliğim de çoktur olur olmaz zamanlarda.. Ama o ilk dakikalarında, yaklaşmaya, dokunmaya kıyamadan, bir dakika seni izlemek! kelimlerle anlatılamazdı, susmak zorunlu ve ne de huzurlu idi sana ilk defa bakarken. Sadece bir dua geçti içimden senin için, seni dünyaya getirenler için, sen daha doğmadan kalplerini sana açanlar için; sesi, sözleri olmayan.. Sıcacık bir tek damla süzüldü gözümden, yere düşmeden yaradana ulaşan...

Bizler için Gökçe ve Tunç’un ortak mucizesi idin daha doğmadan, çığlık kıyamet gözlerini dünyaya açtığında da. Bir yanınla hep öyle kalacaksın aslında. Ben bugünden itibaren senin bir birey, senin biricik olduğunu aklımda tutmaya çalışacağım, belki bir süre yardıma ihtiyacın olacak ama her günün seninle başladığı, her günü baştan yarattığın, hiç kimsenin hayalleri, hedefleri, beklentileri değil sadece senin olacak uzun bir ömür diliyorum sana. Her birimiz hayatın bilgisinde tek tek yer aldığımızdan, yeryüzünü anlamak ve yaradanı kavramakta da tek başınasın. Ama asla yalnız olmayacaksın. Aşk ve ışık aydınlatacak yolunu ve gösterecek sana kim olduğunu. Sen mühim, “sen”e iyi bak. Sevdiklerine verebileceğin en büyük hediye kendine iyi bakmak olacak, kimsenin değil kendi peşinde olmak, kendini çalışmak, kendini denemek, kendini aramak..

İyi bak dostum! Sen gözleri açık geldin bu dünyaya, bakmakta, görmekte farklı bir adam olacaksın hissediyorum.  Tatlı bir merak ile  bekliyorum. İleride bana da yer verecek misin hayatında ya da hayat bizler için neler planlıyor bilmiyorum ama dilerim sağlıkla, sevgiyle, sevdiklerinle geçireceğin uzun bir ömrün keyifli bir şahidi de ben olabilirim..

Sevgiler...

apo. 19.04.2019.

ps: bi de lütfen büyümek için acele etme, şu sıralar yaşlanmayı öğreniyorum, moraller fena:)

eskiden olsa sayfalarca yazardım, “köpekk gbi bi yalnızlığı” yaş idim, yaşlandıkça, kuruyup küçülüp azalmayı, sağlam ama kırılgan olmayı öğreniyorum.
“artık kısa cümleler kuruyorum”

KÜÇÜK BİR YUDUM DAHA ALDIM BÜYÜüK BİR BARDAKTAN.

küçük harflerle konuştum kendimle. kısık benim bile duyamayacağım bi sesle. bir kaç bardak sonra ben bile hatırlamayacağım. bile bile..

kocaman harflerle kocaman sözler etmiştim sana, koca adam! bilmezdim?! tutamayacağımı verdiğim sözleri. ne kadar kızsam sövsem sana, bana..

unutamayacağım gözlerini.

ne güzeldi,

böyle kocaman kocamann...

aylardır, günlerdir, özellikle gecelerdir sayısız saçma sözler süzülüyor aklımdan da, bazıları benim hiç anlamayacağım ve senin çok tanıdığın gibi başka renklerde parlıyor, başka kokuyor ve bilmem neden o en güzeller,i en özelleri aklımda kalmıyor..

aklım kayıp.

sözlerim kayıp.

belirli dozda hayat,

yavaş yavaş..

düzenli alırsan işe yarayacak belki.

belli ki.

düzenle düzenli ile aran hiç iyi olmadı ki.

sahi,

sevmek                                 neydi?

...

eski

yaralarını alıp başka şehirlere götürecektim,

ben başka şehirde, sen hangisinde olsan, her şiirde sen??

ben gitmeden daha, ben gidemezdim de zaten senden,

sen..

gittin,.

eski bi yaran var diye mi senin, şimdi benim eskişehir'e gelip gidişlerim...

nazîre- y.e.

ne dolup boşalan rakıların,
ne boş lakırdıların,
bi faydasını görmedim..

ikisinden de vaz geçemedim...

dolunay,

rakınrol,

hüzün,

yorgun,

tekrar...

daha ben bilmezken

niye-neden?

nasıl anlatayım sana,

kaybolduğum, kaybettiğim,

hem mürîdi, hem mürşîdi olduğum

irşâdı??

daha yaşlı olmak derdim değil de,

ben her mart geldiğinde

bir öncekinden

daha yas"lıyım...

MART!

MART!

yine..

iki tur daha döndü dünya güneş etrafında, 700 küsur defa kendi etrafında, onun etrafında ay.?

sayamadığım kadar dolunay geçti...

gittiğinden beri.

bildiğim, bilmediğim hiç bir ölçü ölçemez, tartamaz, sayamaz, sayıklayamaz, ;

seni

ne kadar

özlediğimi!!!