bi daha

kaç gün, kaç hafta geçti, kaç pazar? boşa geçti, nasıl geçti o kadar zaman.. ölüyorum azar azar.. hem zamanım kalmamışken, lan ne zaman “otuzaltıbuçuk”  oldum ben?

yok yok daha dün gittin sen!

yoksa bu kadar acır mıydı ilk gün gibi? böyle taze kalır mıydı? bu kadar zaman geçmiş olsa?  bu kadar ağlar mıydım? omzumda ağladığın dün gibi daha. anlardım kabul ederdim bu kadar zamanda, zaman geçti,  kimler geldi, kimler geçecek hayatından. sardığın, sarıldığın, öperken parmaklarının ucuna kalktığın, başını koynuna, burnunu boynuna yasladığın, nefesini duymadan uyuyamadığın, hiç söylemeyeceklerini fısıldadığın, yanında uyandığın ben olmayacağım. kabullenirdim zamanla da... yok yok...

yok yok daha dün gittin sen ağlaya ağlaya

gözyaşın kurumadan daha, o kadar gün geçmedi daha, geçmiş olamaz, geçmiş olmasın.

kim sevecek beni böyle bi daha?

16ocak2016

gaziantep.                                                                                                                                                                      

çok yalnızım dedim, çok canım yandı.

aramadım, mesaj atmadım, kapına dayanmadım, aklıma geldi  başkası olduğu aklında! benim yerime hem. çok canım yandı. başka da diyemedim kimseye, gittim para verdim birine; köpek gibi yalnızım demek için. sana gelemeyeceğimden, sen gelmeyeceğinden. içkisi biten, süresi dolan nejla gözyaşımı sildi lan, kalkıp gidemedi de, sen gittin ya..

vay be..

02ocak2016

gaziantep.fb.                                                                                                                                                                   

pazar pazar

on dört pazar geçti gitmeye geldiğin pazardan beri. gittiğin pazardan beri nefret ettim her pazardan. her pazar yeniden gittin sanki. her pazar ölüyorum azar azar.

bi pazar gelsen geri; sanki hiç gitmemiş gibi..

10ocak2016

gaziantep.