amcamı kaybettik.. kimsenin
hak etmediği kadar acı çekti. artık keşke benim babam olsaydı diyemiyorum
çocukken olduğu gibi.
ölüme alıştık diyelim her şey
olur, her şey ölür diyelim, alışamıyorum ben adaletsiz olmasına, adil olmak
gerektiği öğretildi bize hayatta, hayatın kendisinin adil olmadığına
hazırlamadılar ki. mezar taşını gördüğüm zafer, 28 yaşında giderken hayatı
eziyet ve sefaletle biterken ve yetmezmiş gibi en küçüğü en sıcağı masmavi gözlü
olanı sımsıkı sarılanı; bir yaşında 3 çocuk bırakıp giderken, 80 küsur yaşında
ki nereden akrabam olduğunu tam açıklayamadığım teyze bu gidenlerin hepsi
benden küçük diye ağlarken, nerde adalet. adil değilse hayat, erdemin
doğruluğun, güzelliğin, iyinin temeliyse adalet, ben nesini seveceğim hayatın,
ben nasıl "iyi" olacağım? ben olamazsam, ben bile olamazken kim
nasıl, olacak.?
Kime ne yaptı benim
amcam..??
amcamı kaybettim bir gün
geçmeden amca oldum. ALİ BEREN allak bullak hayatımıza girdi 21 aralık 2008
saat 05 :31 de. adı gibi güçlü, kuvvetli, akıllı ,tanınmış, Yüce, ulu, yüksek
olsun.
evrimin hamile olduğunu
öğrendiğimde sabaha karşı yazdıklarım yanımdaki küçük sayfalara, bi kenarda
dursun, büyüyünce okusun, umarım amcam kadar amca olurum, o da beni amcamı
sevdiğim gibi sever..
Daha yoksun..
belki hiç olmayacaksın.
ama amcan seni düşündü bu
sabah. bu akşam öğrendi sen geleceksin amcanın bombok dünyasına. ağlayarak...
sen doğmadan, ağlamadan, bu dünyaya daha sesini duyurmadan, ağladı senin için
sen bi daha hiç ağlama diye, hep gül diye, amcan gibi olma diye.
bencildi biraz, sarhoştu
biraz, bilsen; ne zamandır ağlamadığını, sana vereceği en kıymetli şeyin,
elinde o kadar az kalsa da, korksa da bir daha gözünden bir damla daha yaş akıp
akmayacağını bilmemekten.
bilsen canından döktüğünü bu
damlaları, anlarmısın birgün ?
amcan seni çok sevdi sen
daha yokken...
bilir misin sevmeyi? böyle
birşey işte sevmek.daha olmadan belki hiç yokken, canında , içinde bi sızı
hissetmek.
acıtmasın sevdiklerin seni,
acıtmasın sevmeler.
ve sen hep sev, sana can
verenleri, sana bir an, sana bir anı verenleri, hep sev. kırılma, üzülme öyle
sev ki ; öyle büyük hisset dünyanın üzerinde gibi değil, sen dünyayı yeniden
seninle baştan kurmuşsun gibi...
önce ait ol bu dünyaya,
sonra sahip ol.
hep olduğun gibi ol. olmadan
sevdim ya ben seni, ne olursan ol gene severim.
gel hadi kurtar bizi
ümitsizlikten sevginle, gel daha güzel olsun dünya, ne olursan ol güzel
olacaksın nasıl olsa. gel hadi bekleyenler sabırsız.
aklım başımdayken, aklımı
yitirmeden, gel hadi kaçırmadan, kaybetmeden senle geçecek, senle dolacak
zamanı, senle dolacak hayatı, n'olur gel, akıl baştayken, en güzel yaştayken.
daha görmeden özledim seni.
meleklerin kanatlarıyla,
yağmur damlalarıyla, yıldızların ışığıyla, nur gibi parlak, kor gibi sıcak,
canyarımdan olma, canımdan kopma, gel karanlığımıza, gel yalnızlığımıza,..
amcasının gözyaşı, amcasının
can parçası gel! (22.04.2008 s.03:49)
