binlerce şiirden akın akın, her dilden, dinden, renkten sayız hüzün, toplaştılar geceme ansızın. yakıp yıkıp sabaha kadar, darmadağın edip, sesizce dağıldılar.. hala yanıyor meydanları aklımın başkentinin...

gel-git

karışmıyorum

üçünbeşinhesabı

tadın dimağımda kaldı

...

olmaz ya?

gün doğarken, güneş batarken

herkesin sevdiği, peşinde koştuğu,

gün gibi gündüz gibisin sen,

çoğunun korktuğu, herkesin uyuduğu, 

seslerin sustuğu geceyim ben,

boşverip, vazgeçip, kaçıp gelir misin karanlığıma?

gelmen ne güzel, bilirim de kalmayacaksın ama!

geldiğinde sarılırız, bir de giderken,

yatağımız olur gökyüzü, biz sevişirken,

terimize çiğ, şebnem,

gözyaşımıza yağmur,

çığlıklarımıza gök gürültüsü,

yanmalarımıza şimşek,

alevlerimize tan derler, şafak derler..

mor, kızıl, turuncunun  raksını izleyenler,

o kısacık an gökyüzünü yaktığımızı bilmezler, 

09.05.2020 kosova, konya.

uykumsuzum

sıvasız evler gibiyim, derme çatma kapımdan geçmeyi bırak, kimse bakmak bile istemiyor, başını öne eğip, adımları hızlanıp, geçip gidiyor, yolu düşen, yolu şaşanlar..