yakın zamana kadar,
uzak bir gelecekte kendimi temiz, beyaz, aydınlık ama
küçük bir odanın penceresinden ağaçlara ve gökyüzüne bakarken hayal ederdim.
aklın zİncirlerinden kurtulmuş, sessiz, kimsesiz, sakin. kalabalıktan uzak,
tanrıya yakın..
beklemediğim kadar kısa sürede tımarhaneye döndü tüm
dünya!
herkes kendini başkası zannediyor, hiç kimse kendi
değil, kendinde değil. her yerde sanrılar. herkes çırılçıplak, herkes herkesi
görüyor, kimse görünmüyor! her yerden çığlıklar! yanyana gelen rastgele
kelimeler anlamlı cümleler kuramıyor? ne anlıyor, ne anlatabiliyor, ne
biliyor.. bile isteye kendine ve başkalarına zarar veriyor insanlar.
benim beklediğim delirmek değil bu.
delirmek bu kadar boktan bi şey olamaz!
SİZE NE OLDU?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder