hep yaz oğlum!

sen hep yaz oğlum!

çünkü yazmak kendi'ye bakmaktır. başkaları, ötekilerden önce kendi'ni kendi'ne hem de en  dürüst, en acımasız, en saf halinle anlatmaktır. aynada ya da bir fotoğrafta ancak yansımanı görebilirsin. yanılsamadır bilirsin. gözün lanetidir, kendi'den başka her şeyi görebilmek! ve içine içine bakmaktır yazmak. kendi'ne kendi'yi anlatmak. kaybolmamak için hayat yolunda arkanda ekmek kırıntıları bırakmak. dönüp dolaşıp kendi'ne dönebilmek için.

sen ne olur hep yaz oğlum!

ince uzun parmaklarının mârifetle gezindiği her enstrüman nasıl yakışırsa güzelim ellerine; kalemin de sazın olsun bundan böyle.

çağla, söyle, sözle!

sen hep yaz oğlum!

yazdıkça göreceksin, sen de hayret edeceksin;

Yunus da dile gelecek seninle, cânım Celaleddin ve daha niceleri de.. güzelim yüreğinden akacak eline, akacak kalemine, mürekkebine sırların ötesi...

kimse anlamasa da hiç kimse bilmese de,

sen hep yaz oğlum!

hayatın mucizesini hayretle iz"leyebilmek için kaleminle bıraktığın izlerde. sözlediklerin hayat bulsun; satırlarda, sayfalarda, defterlerde..

sen hep yaz oğlum!

yazdıkların güzel, yazın yazdıklarından  da güzel olsun! ömrün uzun, sözün sonsuz olsun...