ikâmet

iki satır izin aldım aklımdan, iki kafiye çaldım uykumdan, illa ki kavruk bir şair sesiyle okunacak, âşığa memleket sorulmaz da; elbet sesi biraz toroslar kokacak.. şimdi sabah ezanını okuyan imam bile utanacak. taşınıyorum kendi aklımdan, ilmuhaberimde bundan sonra cadde-sokak yazmayacak, kaçıyorum hiç kimsenin hiç birşeye  ve dahi hiç kimseye inanmadığı bulvarlarınızdan, hiç bir şey almadan yanıma, aklımdan taşanlardan başka, taşınıyorum ben, tesâdüflere alışık, aşka âşık, mucizelere âşinâ, kendisi mucizeden müsemmâ bir akla...