öyle..

 

oyalan

 

nazar eyle

 

yağ..

 

aşkın kanunu yazdım yeniden

 

oğlun-torunun

 

içen de döken de..

 

sıcacık

 

teşekkür ederim

 

kaçıyorum, kaçınıyorum, çok korkuyorum üzülmenden ama ben uzağında da kalamıyorum?. kaçırıyorum gözlerimi, anlayacaklar dedin diye, sana “öyle” bakamıyorum. adını bile anamıyorum ben! değil kimseye sadece geceye bile. ama tadını da unutamıyorum. tutamam da kendimi rüyana gelirim diye ben kaç gecedir uyumuyorum.

biliyorum imkansız, biliyorum zorundayız, biliyorum ama.. ben vazgeçemiyorum…

 

anlasınlar

 

esip geçtim aranızdan

bi rüzgârdım ben esip geçtim aranızdan.

doğar, yaşar, ölür insan. bu arada , bir arada yaptıkları ettikleri, becere bilemedikleri..? kimse seçmez doğmayı, yaşamayı da bilmez çoğu, ölmeyi kim ister ki? peşine düşer insan hiç olmayan, kendi uydurduğu hayallerin, rüyaların, anlamların, dertlerin, değerlerin.. peşinde koşar sebebini bilmeden. nedenini bilmeden. hiç olmamış hiç olmayacak hayallerin. doğdum ben de hepiniz gibi. kimse bana sormadı. ne benim tercihim ne benim dileğim ne isteğimdi bu dünyaya gelmek. fırlatıldım. beceremedim bana verilenlerle, sunulanlarla, imkanlarımla baş etmeyi yahut onlardan görkemli bir destan yazmayı. beceremedim.. ama ben kendi konuştuğum dilde bugüne kadar söylenmiş, sözlenmiş, yazılmış en güzel sözleri ettim. oynadım kafiyelerle, kelimelerle, seviştim gecelerce. hiç kimsenin okumayacağı hiç kimseye faydası olmayan, olmayacak, çoğu benim bile değil; okuduğum, duyduğum sonra unuttuğum benimmiş gibi tekrar tekrar söylediğim sözler var. sahipleri de kusura bakmasınlar.  ben çok güzel sözler ettim be güneşe, bir gülüşe, yağan yağmura, akan bir damlaya, en çok da geceye, karaya, çoğu gerçek bazıları hayal, dokunduğum, dokun(a)madığım, aklıma ruhuma dokunan beni ben yapan ,yaralarıyla gelen, yeni yaralar açan, iyileşince kaçan, bazen de yaraladığım ve bunun için çok pişman olduğum çok üzüldüğüm çok kırıldığım kadınlara... benden ne beklediniz, ne istediniz, ne aldınız, ne verdiniz boş veriyorum artık bunları. teşekkür ederim beni ben yaptığınız için. teşekkür ederim kalemime mürekkep, sarı sayfalarıma ilham olduğunuz için. teşekkür ederim benim bu akılsız başım başka neye sarılacaktı hepinize ve her birinize ayrı ayrı delirêler yazmaktan başka? teşekkür ederim hepinize. her birinize.

bir rüzgârdım ben esip geçtim aranızdan. dokunup da yaktıklarım, dokunup da serinlettiklerim, ferahlattıklarım, dokunduğumdan haberi bile olmayanlar oldu aranızda. teşekkür ederim hepinize ve her birinize. hiçbiriniz eksilmediniz ben esip geçerken aldıklarımdan. verdiklerinizden ya da verdiğinizden de haberiniz yoktu çoğunlukla.

teşekkür ederim! estim geçtim aranızdan…

 

dur

 

bir düş'ün rüyasını gördüm

fazla görünmüyorum ortalıkta. çoğu zaman görünmez hissetmemden bahsetmiyorum ya da kaybolduğumdan da değil de; tanımadığınız, bilmediğiniz, hiç göremeyeceğiniz bir düşün rüyalarında geziniyorum ben.. bir düşe, bir rüyaya kafiyeler boyuyorum. unutuyorum hemen her şeyi hatırlayamadığım kadar uzun zamandır, hatırlayamıyorum uyandığımda da gördüğü rüyaları ama orası sıcacık, orası taptaze, tertemiz, öyle masum.. orada olmak güzel…

madem dolunay tepemizde, madem aylardan kasım, zaten çok yalnızım, hadi kapat güzelim gözlerini güzel düşüm, olmayacak bir rüyaya düşelim!

 

mavi

rengi kahve gözlerinin içine sen nasıl sığdırdın? göğü, güneşi, denizi...?

 

yalnızlıktan

 

değmezsiniz

kurgugerçekdoğruyanlışhayalyaşamrüyadünya… sizin gerçeğinizi sikeyim, sizin yaşamak dediğiniz eziyete sokayım. yaşamınız, yaşadıklarınız ve her biriniz benim hiç kimsenin okumayacağı sarı sayfalara karaladıklarıma, peşine düştüğüm, düşmekten hiç bıkmadığım, düşümde de aradığım, ara ara bulamadığım, kafiyelerime, çoğu devrik, delik deşik cümlelerime, saçmalamalarıma, sayıklamalarıma, delirêlerime,  bahane olmaktan başka hiçbir işe yaramaz, yaramazsınız. değmezsiniz dert etmeye, dertlenmeye...

kime ne?

siktir et! insanları. insanların ne kadar kötü olduğunu sen bilmiyorsun daha. ve ne kadar işe yaramaz, ne kadar zararlı, güzel olan her şeye düşman olduğunu. ne derlerse desinler demiyorum. bilmesinler! diyorum sana, güzelim yüzünün avucumda nasıl parladığını, bilmesinler koltukta kalmış bir tel saçını şimdi parmağıma doladığımı, görmesinler bana nasıl baktığını.. senin bile sandığından çok daha fazla yıllar var aramızda, yüzyıllar geriden, yüzyıllar ileri ışık ışık parladığını, parlayacağını anlamazlar… o yüzden siktir et! insanları, yaptıklarını, düşündüklerini, söylediklerini ve söyleyebileceklerini.. bırak bilmesinler, zaten bilmesinler, sakın bilmesinler; dudağımda kalan, aklımdan çıkmayan, uykular kaçıran tadını…

gamlı hazan

kasım. gamlı hazan.. dışarıda taptaze ilk yağmur... bakma şimdi kaçtığıma hani “büyümek hep üşümektir” ya; kat kat büründüğüm battaniyeler, yorganlar altında ezilerek, uzaktan baktığıma..

çok yürüdüm ben, hiçbir yere varmayı beklemeden, en çok da yağmur altında. çok ıslandım, iliklerime kadar, çok üşüdüm, titredim, bağırdım, çağırdım ve çok ağladım yağmur altında. ama gözyaşım hiç karışmamıştı bi yağmurun damlalarına.. ve hiç bir tufan ne de hiç bir fırtına öyle masum, öyle mahzun, öyle çaresiz bakan gözlerinden dökülen iki damla kadar acıtmamıştı canımı…

kasım, gamlı hazan, dışarıda taptaze bi ilk yağmur,.

ben zaten büyümeyi hiç becerememiştim ama ben hiç bu kadar üşümemiştim …

yağsan.. keşke

 

avuntu?

 

 

sustum..

 

uçurumun kenarındayım hızır..

 

yok

 

gelbahar

 

 

confess

 

 

fısılda

 

çiçek açmayacağım ben bu bahar

bile bile nisan ortasında düşen karda üşüyeceğim, donacağım, gün görmeden, güz görmeden, kuruyacak yapraklarım. ben bu bahar, ben bu sefer inatlaşmayacağım. yoruldum artık. çok çiçek açtım saymadığım kadar baharlar, taşıyamayacağım kadar meyveler verdim, kimsenin elini uzatmadığı, koparmadığı, dönüp de bakmadığı rengârenk, tatlı, acı, ekşi, sulu meyveler verdim de kırıldı dallarım. taşıyamadım. çok inat ettim, saymadığım kadar güz geçti, çürüyüp dökülen meyvelerimin üzerini yapraklarımla örttüm, kırılan dallarım mezar taşları oldu. topraktan aldım canımı, canımdan verdim toprağa. inat ettim yine de kırıldığım yerden yeni, taze sürgünler yine çiçek, yine meyveler rengârenk,.. ben kaç yaz geçirdim biri baksın, biri elini uzatsın, bir acı tatlı ekşi, meyvelerimden koparsın diye bekleyerek…

bu bahar çiçek açmayacağım. taşıyamayacağım dallarımı kıracak meyveler vermeyeceğim. kırılan yerlerimden taze sürgünler vermeyeceğim. köklerim güçlü, gövdem kalın, kuru, kaskatı, ayaktayım lan. hala. dimdik.

belki delirmiş biri gelir sarılır diye bekleyeceğim.

gözü dönmüş, gönlü kara biri gelip kesip, söküp, atana ya da yakana kadar…

ekle sen de

 

sahte kâr

 

beni bil, beni bul, beni..

 

küfr

 

kim kimin peşinde?

 

her şey eksik lan?! bu güzelim kalemin de kapağı kayıp kaç yıldır...

yalansız dönmüyor dünya

 

gülolsam

 

LIE CHEAT STEAL KILL!

 

yololdum

yol dediler,

güzel!

güzergâhı gideceği, varacağı yerden daha özel.

her biri sanki kendinden önce hiçbiri dememiş gibi, yola övgüler dizdiler.

..ki biri de ben..

çıktım yola, düştüm yola, varmaya bulmaya aldırmadan,

yoldan çıktım! çok kere. çoğunda bile isteye.

yolumu kaybettim bazenler, kendimi bulayım diye.

benden öncekilerin izinden gitmişim bazen, bazen yolcularda benden izler görmüşüm, kimiyle yan yana yürümüşüm, kiminin yanından geçmişim, geçip gitmiş çokları yanımdan..

yarımım, belki hep bundan.

yaşlanıyorum be küçük. yorgunluğum ne yıllardan, ne yollardan.

durdum!

vazgeçtiğim için değil yürümekten, vazgeçtiğim için değil yoldan, yolculuktan;

durunca gördüm, durunca bildim yolu, çıktım yoldan..

kendim çizdim yolumu. dönülmez, yasak denen sağa sola, sana bana döndüm.

aşılmaz denen, geçilmez denen yarlardan yaralardan yeni bir yol ördüm.

hala bilmiyorum nereye gider?

durdum!

ördüğüm yolu gördüm. unutmuşum ne zamandır, uzun zaman sonra güldüm.

geçtim senden, geçtim benden, geçtiğim yollardan, seçtiğim yollardan. açtığım yollardan, vaz geçtim!

uzandım.

uzadım

nereye gideceğini, kimin geçeceğini bilmediğim hakikate

YOLOLDUM!

 

 

var benim de bir koltuk, rütbe, unvan derdim...

 

istifrağ ediyorum!

 

gibi

 

şaşırma!

 

yok

ne münasebet?