miraç

 

sana gelmeyecek yollardayım

az sonra yine düşeceğim yola. sana gelemem artık  çokk uzun zamanlardır ya, ! sevgililer dediklerime gidiyorum,. onlar ders, onlar proje yapacağız diye bekliyor beni, ve çoğu da beklemiyor da aslında, bilmeden düştükleri bir yolda bir süre katlanacaklar bana, küfür, kıyamet, şikayet kalacağım çoğunun aklında. aklımdan, ruhumdan versem ne fayda? verdiklerinin bazen ne kadar boşuna olduğu senin de canını yakacak, hatta çoktan yaktı bile di mi küçüğüm? alanlar, almayanlar, anlayanlar, anlamayanlar, umurunda olmayanlar..

ben yine de soracağım her birine senin hikayen, senin senaryon ne diye. ne görüyorsun , ne duyuyorsun, ama en önemlisi ne hissediyorsun be?

 (mekân bahane)

ne görüyorum, ne duyuyorum, ne de bir şey  hissediyorum ben ne kadar zaman geçti bile bilmiyorum küçük! o yüzden başkalarının hayalleri, hayatları, umutlarına bakıyorum hayatta kalayım, hayatta hissedeyim diye. o kadar uzun zamandır aynaya bakamıyorum da aynılarımı arıyorum. onda bunda şunda, orada şurada, burada.

ben yazamadım, ben yaşayamadım ya, görkemli bir hikâye yazılsın istiyorum hayretle, hayranlıkla izleyeyim.  ve her zaman olduğu gibi uzuuun zamandır, baktığım, gördüğüm, karşılaştığım her güzel şeyde olduğu  gibi daha o anda aklımın bir yanında, aynı anda; sana anlatayım,.

sen aslında hiç yokken hem de. orada, burada, ne yanımda ne de yakınımda., olsun belki ömürler sonrasında dinlersin diye,  duymayacağını bile bile, inadına..

ben oldukça...

ki ben kaç kereler öldüm, kaç kereler oldum yeniden ve ben bilmiyorum neden her seferinde seni seçtim, seni sevdim ben? ne sen ne de ben farkındayken...

az sonra yine düşeceğim yola. 

her zaman olduğu gibi , hiç olmayacağını bile bile; her seferinde ve hep sana gitmek isterken..

aklımdan geçen bir saniye

gece erken düştü bozkıra, yerler bembeyaz karaltında, gök gibi benim de içim dışım kapkara..

ama duydum ki uzakta, ufukta, mavi ile siyah yine sevişiyorlar, denizi yatak göğü yorgan yapmışlar, şehvetlerinden yanarken deniz, yanarken gök, alevler aslında gördüğünüz turuncular, kırmızılar, morlar..

duydum ki uzakta, ufka dalan, denize-göğe bakan biri var...

itiraf

 

ben seni çokkk sevdim... çaldı az önce uzaktan, rastgele denkgeldi ben sarı sarı boş sayfalara boş boş bakarken..
 
ne oldu , nasıl oldu, neden?
bilmiyorum. izin vermedin bilmeme. 
belki de çok haklısın!!
AMA SEN ARTIK KÖTÜSÜN !
haklı olmak hiçbir şeyi halletmiyor, hiç bir işe yaramıyor, zor yoldan öğrendim ben. 
ve şimdi de değil günlerdir aklımda da, dile gelmek, söze dökmek öyle zor ki..
sana değil kendime bile.
çokk zor!
ve ben bununla ne yapacağım, bilmiyorum ben de!
bendeki seni sevmeye devam edeceğim biliyorum.
sen?
zamanlar, mekânlar, ömürler sonra belki... ?
ben beklerim...