ben bu gün bi yaş daha yaşlandım küçüğüm, sen de
büyümüşsündür biraz.. keşke bekleyebilseydim seni, senin istemediğin, kaçtığın
o aradaki yılların kapanmasını bekleyebilseydim. öyle olmuyor işte. çok zaman
oldu sen gideli ve hiç bir şey iyi gitmiyor, iyiye gitmiyor. her gün ve
hala çocuklar ölüyor küçüğüm, öldürüyorlar çocukları, kadınları, ağaçları,
hayvanları, ormanları, ırmakları, denizleri.. öldürüyorlar güzel olan her şeyi.
bu kadar ölümü izlerken ölümü ister oluyor, ölümü bekler oluyor insan. ne doğum
ne günleri ne de doğanlara sevinebilir oldum. yaştan değil de yaşlılıktan önce
şimdiden hem de gününde anında unutuyorum. delirmeyeyim diye galiba. her şeyi
unutur oldum. ellerin çıkmıyor aklımdan. yumuk ellerin. yüzün.
kocaman kocaman gözlerin çıkmıyor da; korkuyorum yavaş yavaş önce
sesin silinecek hatıralarımdan, kokunu unutmaktan çok korkuyorum, korkuyorum
seni özlemeyi de unutacağım. ne kalacak senden geri benden beriye? öyle işte..
ben çok zamandır çok kızgınım, çok kırgınım. yorgunum
küçüğüm.
çokkk yorgunum...
