ince ince

bana ne?

 

8 yıl omuş..

 olan bitenlerden aklımda tek kalan ölen çocuklar,. böyle olmayaydı…

birkaç saniye de olsa birden fazla insanla yan yana yana yana olmak isteyecektim, öyle hissedecektim, hani yaradılışımızdan gelen ya da beğenmediysen evrimsel olarak kodlanmışız ya benzerlerimizi bulmaya? çok kısa sürdü.

romantikler diye bok atıyor bazıları şimdi sokaklara çıkıp şarkılar söyleyenlere, şakalarla itiraz edenlere. öyle kalsaydı keşke. ilkel, sürüngen beyni le polise taş atmayı “erkeklik” zanneden sürüngen beyni ile hareket edenler, mücadele öyle olur diye belletilmiş, mış gibi ler oğlanlar kızlar…  benim yanımda da vardı bu tipler. salak! attığın taşı, şişeyi uzatan çizgili  kısa kollu gömlek giyen adama bakmadın mı? (polis ya da fetocu (“ö” değil “o” çok kızıolardı o zaman sonra dalga geçer gibi” ö” koydular sonuna bak sana inat olsun diye yapıorz demektir bu) değilse bi adam niye kısa kollu gömlek giyer ki?) aptalsınız ve aptal olmanız maalesef sadece sizi değil masum canları da yaktı.

“mehmet ayvalıtaş, abdullah cömert, ethem sarısülük, ali ismail korkmaz, ahmet atakan, berkin elvan, burak can karamanoğlu, mehmet istif ve elif çermik, mustafa sarı, ahmet küçüktağ hayatını kaybetmiş, 9063 kişi yaralanmıştır”

diyor gugıl,  bazılarını meslekleri ile ayırıyor ben ayırmıyorum.

ve ilkel pislik sen de katilisin o çocukların. aptal bir maşasın, gücünü kaybeden bir iktidarın kurtuluşu, cansuyusun! evet ben gülse birsel yazmış gibi karakterlerin şarkı söyleyip fotoğraf çektiği, eğlendiği gaz maz vs gözyaşları içinde ama “pasif” kaldığı taraftaydım. belki de bi daha hiç kesişmeyecek yollarımız onlarla hiçbir konuda. ne güzellerdi?

hatırladıkça her zamankinden daha yalnızım.....