aklımdan olmaktan hiç korkmadım. hatta çok diledim çoğu zaman. aklımı tutamadığım oldu kafatasımda, uçtu, uçtum. akıl çok büyüktü küçük mutluluklar, hazlar almak için, bozdurdum. galiba sonunda bozdum. çok oynadım, çok kurcaladım belki de? hem tam da bana en gerektiği anda. akla köle olmadan, us”lu olmayı reddedip ama aklı en görkemli şekilde kullanmak, yoğurmak, oymak, biçmek için o kadar beklemişken, hazırlanmışken…
şimdi tutamıyorum anları, olanları, insanları aklımda. belki yazdım da bunları daha önce? hatırlamıyorum.. okuduklarım, en çok tadına varacağım zaman şimdi oysa, kalmıyor belleğimde. belleyemiyorum! en çok da buna üzülüyorum. okuduklarımı unutmama, okuyacaklarımla sarılamamaya. biliyorum tek şansım, tek hakkım var yaşamak için ve binlerce hayat-dünya-âlem biriktirmenin “cheat”i var elimde ama kullanamıyorum. berbat!! her güne level1 den tekrar başlamak? böyle kaç kere tekrar edebilirim ki aynı günü? sıkılıp bırakmak gibi bir şansım/hakkım da yok üstelik.
aynı level a dönmek için uyanmak ertesi güne? saçma!!
uyuyamıyorum….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder