beceremedim

 çok uğraştım, çok denedim, 20 yıl önce gibi değilim demek için sana, 7yıl önce yine bi kasımda olduğum gibi değilim artık bi başkasına ya da daha geçenlerde hani benzer bi ben yine küçüğüm öyle delirmiştim,.. de….

değiştim diyemiyorum hala. niye böyleyim bilmiyorum da bu beni ben hiç sevmiyorum. gerçekten uğraşıyorum o benle, o hiç sevmediğim o halimle… ve hiç kimse artık, ve ben de, hiçbiriniz kadar kısa bi süre bile sevmiyor artık beni? üstelik başka hiçbir şey aramamıştım ben, başka hiçbir şeyin peşinden koşmamıştım, başka hiçbir şey dilememiştim sevilmekten başka.. 

şimdi ben kendimi bile sevebilemiyorum…

biriktiremiyorum.

aklımdan olmaktan hiç korkmadım. hatta çok diledim çoğu zaman. aklımı tutamadığım oldu kafatasımda, uçtu, uçtum. akıl çok büyüktü küçük mutluluklar, hazlar almak için, bozdurdum. galiba sonunda bozdum. çok oynadım, çok kurcaladım belki de? hem tam da bana en gerektiği anda. akla köle olmadan, us”lu olmayı reddedip ama aklı en görkemli şekilde kullanmak, yoğurmak, oymak, biçmek için o kadar beklemişken, hazırlanmışken…

şimdi tutamıyorum anları, olanları, insanları aklımda. belki yazdım da bunları daha önce? hatırlamıyorum.. okuduklarım, en çok tadına varacağım zaman şimdi oysa, kalmıyor belleğimde. belleyemiyorum! en çok da buna üzülüyorum. okuduklarımı unutmama, okuyacaklarımla sarılamamaya. biliyorum tek şansım, tek hakkım var yaşamak için ve binlerce hayat-dünya-âlem biriktirmenin “cheat”i var elimde ama kullanamıyorum. berbat!! her güne level1 den tekrar başlamak? böyle kaç kere tekrar edebilirim ki aynı günü? sıkılıp bırakmak gibi bir şansım/hakkım da yok üstelik.

aynı level a dönmek için uyanmak ertesi güne? saçma!!

uyuyamıyorum….