27 Temmuz 2020 Pazartesi

s/b


yalnız bi herifim, çok fazla zaman harcıyorum instagramda. bir kaç gündür siyah beyaz fotoğraflarına bakıyorum arkadaşlarımın. bazıları 20 yıldır görmediğim, kimi eski sevgilim, bazıları gencecik, kızlarım gibi sevdiğim.
işi, gücü, eğitimi, kariyeri, geliri, gezdiği, gördüğü, yediği, içtiği, ailesi, sevdiği, sevindiği, kocası, bebesi,. fark etmeksizin bu yüzlerce kadın yarın öldürülüp, siyah beyaz bir fotoğrafla anılmaktan korkuyor. ve buna itiraz ediyor!
iç organlarım görülmeyen bir tırmıkla parçalanır gibi oluyor her birini gördüğümde, bu yüzlerce siyah beyaz fotoğrafın. sadece saniyenin onda biri süre bu fotoğrafı instagramda, twitterda, bir tabutun üzerinde ya da yakamda iğnelenmiş düşündükçe.. benim değil sarılmaya, bakmaya doyamadığım, bakmaya kıyamadığım kadınlar...
…/…
bu arada çok satırlar yazdım yazdım sildim..

söyleyecek çok şey var, tartışılacak, düşünülecek ama anlamı yok kimse için. çünkü denedim defalarca; düşünce, bilgi, mantık, tartışma zemini değil burası, dahası yok öyle bir kaygı hiç kimsede. sorgusuz tekrarlar, içi boş sloganlar, kıymetsiz klişeler yetiyor herkese.. en anlaşılır, en naif haliyle söyleyeyim sadece; ne olur ölmeyin sevdiğim kadınlar..
ve tekrar , tam da bu pisliğin içine; İYİ Kİ DOĞMADIN KARAKIZIM..!


Hiç yorum yok: