94!
Küçücük daha, gencecik. Bakıyorum da bir çoğumuz korku içinde, bu
gencecik Cumhuriyet’ten umudu kesmiş, telaş içinde, feveran halinde üzerine
gidiyoruz.
Korkma!
Hangimiz düşmedik çocukken? dizimiz kanadı, kolumuz, ayağımız kırıldı,
iyileştik hep. Hangimiz saçmalamadı gençlikte, ergenlikte? Yanlış yollara
sapmadık mı, yanlış işlere, yanlış kişilere? Hiç girmemiz gereken kavgalardan
hiç haketmediğimiz yumruklar yemedik mi?
iyileştik hep. O halimizde umudu kesselerdi; şimdi bu adamlar bu
kadınlar olur muyduk? Olabilir miydik?
Korkma!
Konak çocuğu değil, sokak çocuğudur Cumhuriyet!
Serseri biraz, deli-kanlı daha..
ve ondandır daha da çok âşığım sana Cumhuriyet. Hatalar yapacak,
düşecek, kalkacak, öğrenecek, büyüyecek hep daha güçlenecek, kurucusunun dediği
gibi “ilelebet pâyidar kalacak” inancım tam. Elinden-emeğinden-aklından geleni
vermeye devam et sen, en çok da sevginden. Zor zamanında “yanında ol” yeter.
Belki bazılarımız en muhteşem anlarında artık burada olmayacağız, belki ondan
biraz bu ruh hallerimiz, acelemiz, hemen büyüsün, hemen yürüsün, hemen koşsun
istiyoruz. Biz de görelim dünya gözü ile, korkuyoruz..
Korkma!
Senden-benden fazla olağanüstü bir sevgi bırakacağız ardımızda, bir
mucize, ilelebet;
CUMHURİYET!!
29 EKİM 2017 FB
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder