sabaha karşı geldi yatağıma, sinirlenmedim usulca okşayarak uyandırmasına. yatağımı, odamı, geceyi aydınlattı ışığı,.. da yetmedi içimdeki karanlığa, karaya.

gidecekti.. 
biliyordu, biliyordum.
soramazdım neden, soramazsın neden!
döndüm soluma, acıyan omzuma, kapattım gözlerimi; görmeyeyim ışığını, görmeyeyim gittiğini, biliyorum döneceğini...
Sandım ki,
inandım ki,
biliyorum ya;
dünyanın değil benim etrafımda dönüyor,
yine dönecekti, 
bana dönecekti...

dolunay benimdi!
26 Şubat 2013. Faros.