işini dükkânında, paranı
kasanda, çocuklarını kucağında,eşini yanında tut! ama kalp O'na ait. kalbini
doldurma, "O" ve O'na ait olandan başkalarıyla..
kıskançtır "O"
kimi O'ndan çok
seversen alır, koparır senden..
O ki seni senden çok seven.
sana değil O'na ait canını yakma pahasına. ateş ile yanmak değil cehennem.
dedikleri... cezaların en büyüğü canın, cânının yanması. ve sen her canını
yaktığında, incitirsin, acıtırsın defalarca fazla can'ın sahibini.
...
neden bilmem gözleri geldi
aklıma, sözleri çınladı kulağımda... hatta ondan çok sonra o olmasa da, gözleri
başka ışık, kendi başka âşık birinden yine duymuştum bi bahar, bi bayram günü,.
gülümsedi..
"dünya aşk üstüne
kurulu" dedi baba...
sahi hangisi hangisi idi.
sahi? hangisinin gözleri ne renkti?..
sonra sonra babamdan
dinledim. dinlediğim, duyduğum her şeyi anında unutum, anları, anıları
hatırlamaz oldum. ben unuttum diye benden gitmedi dinlediklerim, duyduklarım,
okuduklarım, hatta kendi yazdıklarım, kendi sözlerim.;
tutamadıklarım..
ne kaldıysa benden geri ve
ne olacak isem;
duyduklarım,dinlediklerim,
uyduklarım, izlediklerim, sözlerim, sözlediklerim.. toplamı benim. benim artık
onlar.. benim olanlarla beni anlatabilirim artık, enn önce de bana. benden başka
benden ziyâde, bana ait olduğunu sandığım can'ımın sahibine...
daha da isyan etmem artık
canımı yaktı diye ona. ben kendi can'ıma bu kadar uzakken ve ben böyle
yanarken, yanmayı böyle hak ederken, cân'ı yakan aslında ben iken...
o can'ımın asıl sahibine
nasıl isyan edeyim? nasıl kızayım? asıl acının asıl yanmanın ne olduğunu o
yaşarken; ben yüzünden.!
siz tövbelerinizi gene
kendinizi kurtarmak için edin. ben O'nun olan bende emânet can'ımı yaktığım
için özür dilerim. siz bir cehennem hayalini kurun ve yanmaktan kaçın. ben.
O'nu yaktığım için af dileyeyim...
08.05.2019 çayyolu, ankara.
bu ne kıymet bilmezlik;
yaradan, yaralanır mı?!
